Uzyskanie dofinansowania w początkowej fazie rozwoju przedsiębiorstwa, warunkuje tak naprawdę to czy w ogóle będzie ono w stanie zaistnieć na rynku i konkurować z innymi. Wybierając konkretną strategię finansowania, każdy zarządzający firmą powinien uwzględnić i określić wady i zalety każdej z nich, wielkość potrzeb finansowych, strategię rozwoju przedsiębiorstwa (w tym cele, ryzyko oraz tempo realizacji), przyszłe możliwe do uzyskania przychody, jakie są koszty i warunki uzyskania kapitału, wysokość zadłużenia firmy (czy jest ona wypłacalna), różne możliwości i systemy wspierania i pomocy dla MSP, miejscową infrastrukturę finansową, ocenić płynność finansową oraz rentowność przedsiębiorstwa. Strategia finansowania musi być dostosowana do konkretnego przedsiębiorstwa, sytuacji w jakiej się znajduje oraz sytuacji panującej na rynku. Należy również wziąć pod uwagę wewnętrzne i zewnętrzne warunki funkcjonowania firmy. Etapy kształtowania i realizacji strategii finansowania wyglądają następująco:
1.) Źródła danych
2.) Prognoza celów strategii
3.) Diagnoza kondycji firmy – potrzeby kapitałowe
4.) Stworzenie katalogu źródeł finansowania
5.) Ocena alternatywnych strategii finansowania
6.) Realizacja wybranej strategii finansowania
7.) Kontrola i analiza odchyleń
8.) Wnioski na przyszłość
Wewnętrzne i zewnętrzne źródła finansowania rozwoju przedsiębiorstwa
Istnieje wiele podziałów źródeł pozyskiwania kapitałów. Ja jednak skupię się na podziale na wewnętrzne i zewnętrze. Finansowanie wewnętrzne, określane czasami mianem samofinansowania, ma miejsce wewnątrz przedsiębiorstwa, którego dotyczy. Jest to główny sposób finansowania działalności, dzięki któremu możliwa jest egzystencja i konkurowanie na rynku. Poprzez gromadzenie oraz różne przekształcenia majątkowe, możliwe staje się pozyskanie środków finansowych. Każdy sposób finansowania wewnętrznego inaczej wpływa na finansowanie rozwoju i bieżącej działalności firmy.
Zewnętrzne źródła finansowania rozwoju przedsiębiorstwa
Finansowanie zewnętrzne polega natomiast na zdobywaniu i dopływie kapitałów z zewnątrz, od obcych podmiotów gospodarczych. Można je uzyskiwać w dwojaki sposób. Po pierwsze, poprzez przyjmowanie nowych wspólników, udziałowców i wtedy zwiększamy kapitał własny, który staje się bazą gwarancyjną dla potencjalnych wierzycieli. Należy podkreślić, iż fundusze pozyskane tą drogą, pozostają bardzo często do dyspozycji dłużnika na czas z góry nieokreślony i tworzą się różne stosunki własnościowe takie jak np. prawo do posiadania udziałów w zysku, obowiązkowe uczestniczenie w pokrywaniu strat firmy. Innym rozwiązaniem jest zwiększanie kapitału obcego, który jednocześnie powiększa zadłużenie przedsiębiorstwa.
Finansowanie zewnętrzne często jest wykorzystywane w momencie zwiększonego zapotrzebowania kapitału na rozwój przedsiębiorstwa. Tak uzyskany kapitał, może być wykorzystywany tylko w określonym czasie, po którym musi zostać zwrócony wraz z odsetkami. Oczywiście każde przedsiębiorstwo przed wyborem metody finansowania, kierują się tzw. teorią hierarchii, według, której najpierw wykorzystuje się wewnętrzne źródła finansowania, a dopiero w momencie, kiedy one nie wystarczają, następuje pozyskiwanie zewnętrznych kapitałów.
Wewnętrzne źródła finansowania
W tym rozdziale skupię się na wewnętrznych źródła finansowania rozwoju małych przedsiębiorstw, natomiast w kolejnym rozdziale opiszę zewnętrze źródła.
Nadwyżka finansowa należy do głównych wewnętrznych źródeł i występuje w dobrze funkcjonujących przedsiębiorstwach. Tworzą ją zysk oraz odpisy amortyzacyjne, które zostały dokonane w określonym okresie.
NADWYŻKA FINANSOWA ( Cash Flow ) = ZYSK NETTO + AMORTYZACJA
Zysk netto osiągany w długim okresie czasu, powoduje wzrastającą wartość rynkową firmy. Finansowanie aktywów z zysku, sprawia iż dane przedsiębiorstwo jest postrzegane jako dobrze prosperujące i będące w stanie zapewnić zadowalający poziom zwrotu kapitałów, które zostały zainwestowane. Dlatego też zewnętrzne instytucje są bardziej skłonne udzielać pożyczek, ponieważ są spokojne o ich terminowy zwrot.
Amortyzacja to drugi główny element nadwyżki finansowej. Utworzone z odpisów amortyzacyjnych specjalne fundusze są często wykorzystywane na odtworzeniowe lub dodatkowe inwestycje. Amortyzacja pełni 3 funkcje:
1.) umorzeniową – określa stopień zużycia wartości początkowej aktywów trwałych
2.) kosztową – amortyzację można uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów, dzięki czemu podstawa opodatkowania zostaje zmniejszona, co wpływa na kształtowanie się wyniku finansowego. Ta funkcja to element planowania oraz kalkulacji kosztów i cen w firmie.
3.)finansową. – tutaj amortyzacja służy do kreowania funduszy środków finansowych, które są zastępują część aktywów, które zostały zużyte, nowymi inwestycjami, co w konsekwencji przeciwdziała obniżaniu wartości aktywów trwałych.
Kolejnym wewnętrznym źródłem mogą być przekształcenia w strukturze aktywów oraz kapitałów przedsiębiorstwa. Te pierwsze polegają na sprzedaży zbędnych oraz nieefektywnie wykorzystywanych aktywów, czego skutkiem może być rosnąca efektywność zarządzania firmą.
Stosuje się również przyspieszanie rotacji aktywów obrotowych, co powoduje uwalnianie kapitału, np. poprzez podejmowanie działań, które sprzyjają sprzedaży zapasów, aby uzyskać potrzebne środki finansowe, odzyskać kapitał wcześniej zainwestowany lub obniżyć koszty utrzymywania zapasów oraz poprzez politykę regulowania należności np. wprowadzając krótsze terminy.
Innym rodzajem wewnętrznych źródeł finansowania są lokaty wygospodarowanego przez nas zysku w krótkoterminowe aktywa – najbardziej płynne papiery wartościowe. Służą one zachowaniu równowagi finansowej firmy, ponieważ mogą służyć do sfinansowania nagłych potrzeb.